сілагі́стыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сілагі́стыка
Р. сілагі́стыкі
Д. сілагі́стыцы
В. сілагі́стыку
Т. сілагі́стыкай
сілагі́стыкаю
М. сілагі́стыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сілагі́стыка ж., лог., перен. силлоги́стика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сілагі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. У фармальнай логіцы — вучэнне аб сілагізмах.

2. перан. Беспрадметныя агульныя разважанні, пустое мудрагельства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сілагістыка

т. 14, с. 376

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сілагі́стыка

(гр. syllogistikos = які робіць вывад)

1) раздзел фармальнай логікі, які вывучае сілагізмы;

2) перан. беспрадметныя агульныя разважанні, пустое мудрагельства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сілагістыка Арыстоцеля 3/194; 9/151, 512; 10/541, 542

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

силлоги́стика лог., перен., книжн. сілагі́стыка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)