Verbum

анлайнавы слоўнік

Сіе́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіе́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіе́на ж., жив. сие́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіе́на, ‑ы, ж.

Цёмна-жоўтая фарба, якая выкарыстоўваецца ў жывапісе; сіенская зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сіена

т. 14, с. 371

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сіе́на

(іт. Siena = назва італьянскага горада і правінцыі)

цёмна-жоўтая фарба, якая выкарыстоўваецца ў жывапісе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сие́на г. Сіе́на, -ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сие́на жив. сіе́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sienna [siˈenə] n. сіе́на, во́хра (фарба);

burnt sienna чырванава́та-кары́чневая фа́рба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тэрдэсіе́н

(фр. terre de Sienne = сіенская зямля)

тое, што і сіена.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)