сігна́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які падае сігналы (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сігна́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сігна́льшчык сігна́льшчыкі
Р. сігна́льшчыка сігна́льшчыкаў
Д. сігна́льшчыку сігна́льшчыкам
В. сігна́льшчыка сігна́льшчыкаў
Т. сігна́льшчыкам сігна́льшчыкамі
М. сігна́льшчыку сігна́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сігна́льшчык м. сигна́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сігна́льшчык, ‑а, ж.

1. Той, хто падае і прымае якія‑н. сігналы. Партызаны-сігнальшчыкі.. спецыяльна былі выстаўлены ўсцяж усёй седлавіны дарогі. М. Ткачоў. Пакуль калгаснікі запаўнялі бак рассявальнага апарата, лётчык праводзіў інструктаж сігнальшчыкаў. Стаховіч.

2. Матрос ці старшына, які вядзе назіранне за морам і паветранай прасторай і прымае і перадае сігналы. Дакладна працуе сігнальшчык — У мора выходзіць тральшчык. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігна́льшчык м.

1. Signálgeber m -s, -, Zéichengeber m;

2. марск. Signálgast m -es, -gäste

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сигна́льщик сігна́льшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сігна́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да сігнальшчык (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

signalman [ˈsɪgnəlmən] n. BrE (pl. -men)

1. сувязі́ст

2. сігна́льшчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sygnalista

м. сігнальшчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сігналі́ст м.

1. вайск. Horníst m;

2. гл. сігнальшчык

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)