сівава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сівава́ты сівава́тая сівава́тае сівава́тыя
Р. сівава́тага сівава́тай
сівава́тае		 сівава́тага сівава́тых
Д. сівава́таму сівава́тай сівава́таму сівава́тым
В. сівава́ты (неадуш.)
сівава́тага (адуш.)		 сівава́тую сівава́тае сівава́тыя (неадуш.)
сівава́тых (адуш.)
Т. сівава́тым сівава́тай
сівава́таю		 сівава́тым сівава́тымі
М. сівава́тым сівава́тай сівава́тым сівава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сівава́ты седова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сівава́ты, ‑ая, ‑ае.

Злёгку, не зусім сівы (у 1, 2 і 4 знач.). Сіваватыя бровы. □ На круглым твары цаглянага колеру тырчэлі сіваватыя тоўстыя вусы. Бядуля. Рассунуў баравік ля хвоі Мох сіваваты над сабой. Ляпёшкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полуседо́й сівава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

седова́тый сівава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grizzled [ˈgrɪzld] adj. fml сівы́; сівава́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

siwawy

сіваваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

седе́ющий

1. прич. які́ (што) сіве́е;

2. прил. сівава́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

greyish

[ˈgreɪɪʃ]

adj., esp. Brit.

сівава́ты, сівава́ценькі; шарава́ты, шарава́ценькі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dusty

[ˈdʌsti]

adj.

1) запы́лены

2) як пыл

3) сівава́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)