сібіра́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Жыхар або ўраджэнец Сібіры.

|| ж. сібіра́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. сібіра́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сібіра́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сібіра́к сібіракі́
Р. сібірака́ сібірако́ў
Д. сібіраку́ сібірака́м
В. сібірака́ сібірако́ў
Т. сібірако́м сібірака́мі
М. сібіраку́ сібірака́х

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сібіра́к, ‑а, м.

Ураджэнец або жыхар Сібіры. Прыветліва сустрэлі сібіракі чужых людзей. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мамін-Сібірак Дзмітрый Наркісавіч

т. 10, с. 54

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мамін-Сібірак Дз. Н. 2/333; 6/507, 599; 7/91; 9/112

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сибиря́к сібіра́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сібі́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сібі́рка сібі́ркі
Р. сібі́ркі сібі́рак
Д. сібі́рцы сібі́ркам
В. сібі́рку сібі́ркі
Т. сібі́ркай
сібі́ркаю		 сібі́ркамі
М. сібі́рцы сібі́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паляшу́к, палешука, м.

Жыхар Палесся. — Вы сібірак? — Не. Паляшук. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сібіра́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да сібірак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Siberian [saɪˈbɪəriən] n., adj. сібіра́к; сібіра́чка; сібі́рскі;

a Siberian husky сібі́рская ла́йка (сабака)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)