сібары́цтва, -а, н. (кніжн.).

Паводзіны сібарыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сібары́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сібары́цтва
Р. сібары́цтва
Д. сібары́цтву
В. сібары́цтва
Т. сібары́цтвам
М. сібары́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сібары́цтва ср. сибари́тство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сібары́цтва, ‑а, н.

Неадабр. Характар жыцця, правядзенне часу, уласцівыя сібарыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сибари́тство сібары́цтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wygodnictwo

н. любоў да выгодаў; сібарыцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)