сяржа́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Званне малодшага каманднага саставу ў арміі і міліцыі, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. сяржа́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сяржа́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сяржа́нт сяржа́нты
Р. сяржа́нта сяржа́нтаў
Д. сяржа́нту сяржа́нтам
В. сяржа́нта сяржа́нтаў
Т. сяржа́нтам сяржа́нтамі
М. сяржа́нце сяржа́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сяржа́нт м. сержа́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяржа́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Званне малодшага каманднага саставу ў арміі і міліцыі. У дзяжурнай сядзеў незнаёмы хлопец з пагонамі старшага сяржанта і нешта запісваў у невялічкі блакнот. Паслядовіч. // Асоба, якая носіць такое званне. Байцы, сяржанты і афіцэры заставы баявога забеспячэння прыйшлі на выручку. Брыль.

[Фр. sergent.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяржант

т. 15, с. 355

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сяржа́нт м вайск Sergeant [-´ʒant] m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сяржант Рафаіл Іванавіч

т. 15, с. 355

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сержа́нт сяржа́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

staff sergeant [ˈstɑ:fˌsɑ:dʒənt] n. старэ́йшы сяржа́нт, штаб-сяржа́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sergeant [ˈsɑ:dʒənt] n. сяржа́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)