Сянно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сянно́
Р. Сянна́
Д. Сянну́
В. Сянно́
Т. Сянно́м
М. Сянне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сянно́ ср., г. Сенно́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сянно (воз.) 2/59; 6/132; 9/487 (к.); 10/177; 11/221

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сянно,

Сенненскае возера.

т. 15, с. 351

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сянно,

горад у Віцебскай вобласці.

т. 15, с. 352

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сянно (г.) 1/211 (к.); 3/121; 4/155, 411; 5/55; 6/6, 291, 466; 7/377; 8/655; 9/455; 10/177—178 (іл.), 487 (к.), 488

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сянно́ н.

1. Siannó i Sjannó n -s (горад)

2. Siannó i Sjannósee m -s (возера)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сенно́ г. Сянно́, -нна́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сенненскае (воз.), гл. Сянно

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Ленінская іскра» (газ., Сянно) 9/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)