Сяке́рка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Сяке́рка
Р. Сяке́ркі
Д. Сяке́рцы
В. Сяке́рку
Т. Сяке́ркай
Сяке́ркаю
М. Сяке́рцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сяке́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сяке́рка сяке́ркі
Р. сяке́ркі сяке́рак
Д. сяке́рцы сяке́ркам
В. сяке́рку сяке́ркі
Т. сяке́ркай
сяке́ркаю		 сяке́ркамі
М. сяке́рцы сяке́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сяке́рка ж., уменьш.-ласк. топо́рик м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяке́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Памянш. да сякера; невялікая сякера. Сабраўся дзед Баўтрук, забраў сякія-такія рэчы, сякерку сваю цяслярскую вострую ўзяў і, не аказаўшыся нявестцы, выйшаў з хутара на дарогу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяке́ра, -ы, мн. -ы, -ке́р, ж.

1. Насаджаная на тапарышча металічная прылада для сячэння з лязом з аднаго боку і абухом з другога.

Бацька купіў новую сякеру.

2. Прымітыўная выкапнёвая прылада з крэменю.

|| памянш. сяке́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hatchet [ˈhætʃɪt] n. сяке́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hatchet

[ˈhætʃɪt]

n.

сяке́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

toporek

м. сякерка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

топо́рик м., уменьш.-ласк., разг. сяке́рка, -кі ж.; тапо́рык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сяка́р ’сякерка’ (Барад.), ’сякач’ (Жд. 2), се́кар ’тс’ (Сл. Брэс.). Ад сячы (гл.) з малапрадуктыўным суф. ‑ар, які ўтварае назоўнікі са значэннем ’прадмет, пры дапамозе якога выконваецца дзеянне’ (Сцяцко, Афікс. наз., 30; Вярхоў, Наз., 49), што, магчыма, сведчыць пра народнаэтымалагічнае пераасэнсаванне слова сякера, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)