сядзё́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сядзё́лка сядзё́лкі
Р. сядзё́лкі сядзё́лак
Д. сядзё́лцы сядзё́лкам
В. сядзё́лку сядзё́лкі
Т. сядзё́лкай
сядзё́лкаю		 сядзё́лкамі
М. сядзё́лцы сядзё́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сядзёлка ж. седёлка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сядзёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Абл. Падсядзёлак. На шыі ў кабылы абадраны стары хамут, пад яго пакладзена сукенка. Пад сядзёлкай таксама сукенка ў тры столкі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сядзёлка ’падсядзёлак, кульбачка’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ), сядзёлак ’тс’ (Сл. ПЗБ), седзёлка (siedziołka) ’прыстасаванне для лепшага ўмацавання аглоблі’ (Маш.). Гл. сядло.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сядзё́лак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сядзё́лак сядзё́лкі
Р. сядзё́лка сядзё́лкаў
Д. сядзё́лку сядзё́лкам
В. сядзё́лак сядзё́лкі
Т. сядзё́лкам сядзё́лкамі
М. сядзё́лку сядзё́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Відзёлка ’відэлец’ (Мат. Гом.). Утворана ад відэлец (гл.) па тыпу сядзёлка (гл.) пры дапамозе суф. ‑к‑a. Параўн. рус. смал., кур., варон., арл. виделка, видёлка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераспе́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Вельмі спелы. У паветры адчуваўся пах пераспелага рамонку і прэлага жаўталісця. Хведаровіч. На старым вішняку дзе-нідзе чарнелі буйныя пераспелыя ягады. Ігнаценка.

2. перан. Разм. іран. Які выйшаў з гадоў, узросту, уласцівага якому‑н. становішчу. Пераспелая нявеста. □ Пераспелы кавалер, калі Казік Сядзёлка ў свае трыццаць з лішкам год усё яшчэ не дабраў часу наладзіць асабістае жыццё. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)