сюзерэ́н

‘дзяржава’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сюзерэ́н сюзерэ́ны
Р. сюзерэ́на сюзерэ́наў
Д. сюзерэ́ну сюзерэ́нам
В. сюзерэ́н сюзерэ́ны
Т. сюзерэ́нам сюзерэ́намі
М. сюзерэ́не сюзерэ́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сюзерэ́н

‘буйны феадал’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сюзерэ́н сюзерэ́ны
Р. сюзерэ́на сюзерэ́наў
Д. сюзерэ́ну сюзерэ́нам
В. сюзерэ́на сюзерэ́наў
Т. сюзерэ́нам сюзерэ́намі
М. сюзерэ́не сюзерэ́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сюзерэ́н м., в разн. знач. сюзере́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сюзерэ́н, ‑а, м.

1. У сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе — буйны феадал, які з’яўляўся гасударом у адносінах да залежных ад яго васалаў.

2. У міжнародным праве — дзяржава, у адносінах да якой іншая дзяржава знаходзіцца ў васальнай залежнасці.

[Фр. suzerain.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сюзерэ́н м.

1. гіст. Suzerän m -(e)s, -e, Óberlehnsherr m -(e)n, -(e)n;

2. дып. (у міжнародным праве) Suzerän m; ein Staat, der die Suzeränitä́t über éinen ánderen áusübt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сюзерэ́н

(фр. suzerain)

1) буйны феадал у Зах. Еўропе перыяду сярэдневякоўя, які быў гаспадаром у адносінах да залежных ад яго васалаў;

2) дзяржава, у адносінах да якой іншая дзяржава знаходзіцца ў васальнай залежнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сюзерэ́н

(фр. suzerain)

1) гіст. буйны феадал у сярэдневяковай Заходняй Еўропе, які быў гаспадаром у адносінах да залежных ад яго васалаў;

2) перан. дзяржава, у адносінах да якой іншая дзяржава знаходзіцца ў васальнай залежнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сюзере́н ист., юр. сюзерэ́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Léhnsherr

m -n, -en гіст. сюзерэ́н, феада́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сеньёр​1

(лац. senior = старэйшы)

землеўладальнік у сярэдневяковай Зах. Еўропе, што меў неабмежаваную ўладу на тэрыторыі, якой валодаў; вярхоўны феадал (сюзерэн) у адносінах да сваіх васалаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)