сэрцаве́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Знаўца чалавечай душы.

|| ж. сэрцаве́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сэрцаве́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сэрцаве́д сэрцаве́ды
Р. сэрцаве́да сэрцаве́даў
Д. сэрцаве́ду сэрцаве́дам
В. сэрцаве́да сэрцаве́даў
Т. сэрцаве́дам сэрцаве́дамі
М. сэрцаве́дзе сэрцаве́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сэрцаве́д м. сердцеве́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сэрцаве́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Знаўца чалавечага сэрца, душэўных рухаў чалавека. Вольга Віктараўна заліваецца смехам. — Ах вы, псіхолаг-сэрцавед! — у гэтых словах яе чуваць скептыцызм. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сэрцаве́д м. разм. Ménschenkenner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сердцеве́д сэрцаве́д, -да м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сэрцазна́вец, ‑наўца, м.

Тое, што і сэрцавед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сэрцаве́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Жан. да сэрцавед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сердцеве́дец сэрцазна́вец, -на́ўца, м., сэрцаве́д, -да м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)