сы́шчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сы́шчыца сы́шчыцы
Р. сы́шчыцы сы́шчыц
Д. сы́шчыцы сы́шчыцам
В. сы́шчыцу сы́шчыц
Т. сы́шчыцай
сы́шчыцаю		 сы́шчыцамі
М. сы́шчыцы сы́шчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сы́шчыца ж., разг. сы́щица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сы́шчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да сышчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́шчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Агент вышукной паліцыі; шпег.

|| ж. сы́шчыца, -ы, мн. -ы, -шчыц.

|| прым. сы́шчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сы́щица сы́шчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)