сычэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сычэ́нне
Р. сычэ́ння
Д. сычэ́нню
В. сычэ́нне
Т. сычэ́ннем
М. сычэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сычэ́нне ср. сыче́ние; см. сыці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сычэ́нне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сыціць.

сычэ́нне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сычэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)