Verbum

анлайнавы слоўнік

сы́скваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	сы́скваю	сы́скваем
2-я ас.	сы́скваеш	сы́скваеце
3-я ас.	сы́сквае	сы́скваюць
Прошлы час
м.	сы́скваў	сы́сквалі
ж.	сы́сквала
н.	сы́сквала
Загадны лад
2-я ас.	сы́сквай	сы́сквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	сы́скваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сы́скваць несов. взы́скивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сы́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сыскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыска́ць, сышчу́, сы́шчаш, сы́шча; сышчы́; сыска́ны; зак.

1. што з каго. Прымусіць вярнуць сабе што-н. пазычанае каму-н.; прымусіць заплаціць.

С. сто рублёў.

Пасвішчаш, пакуль сышчаш (прымаўка).

2. каго-што. Знайсці, адшукаць (разм.).

Чорт сем пар лапцей стаптаў, пакуль такую пару сыскаў (з нар.).

|| незак. сы́скваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сы́скванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сы́сквацца, ‑аецца; незак.

Зал. да сыскваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взима́ть несов. збіра́ць, браць, спаганя́ць, сы́скваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сы́скванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сыскваць — сыскаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взы́скивать несов.

1. спаганя́ць; (заставлять уплатить, получать с кого-л.) сы́скваць;

2. (наказывать) кара́ць; накла́дваць спагна́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

collect

[kəˈlekt]

1) зьбіра́ць

2) спаганя́ць, сы́скваць, сьця́гваць (пада́ткі)

3) засяро́джвацца, канцэнтрава́цца

to collect oneself — схамяну́цца, апа́мятацца, прыйсьці да сябе́

4) калекцыянава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

факто́рынг

(англ. factoring)

разнавіднасць пасрэдніцкай дзейнасці, пры якой кампанія-пасрэднік за пэўную плату атрымлівае ад прадпрыемства права сыскваць ад пакупнікоў і залічваць на свой рахунак належную яму суму грошай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)