сыска́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сыска́нне
Р. сыска́ння
Д. сыска́нню
В. сыска́нне
Т. сыска́ннем
М. сыска́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сыска́нне ср. взыска́ние;

пада́ць да ~ння — юр. пода́ть ко взыска́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сыскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Requisitión

f -, -en

1) рэквізі́цыя; запатрабава́нне, сыска́нне (чаго-н.)

2) прашэ́нне; юрыд. зваро́т за дапамо́гай; за́пыт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

взыска́ние ср.

1. спагна́нне, -ння ср.; (взимание) сыска́нне, -ння ср.;

пода́ть ко взыска́нию юр. пада́ць да сыска́ння;

2. (наказание) спагна́нне, -ння ср.; пакара́нне, -ння ср., ка́ра, -ры ж.;

наложи́ть взыска́ние налажы́ць спагна́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)