сы́паны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сы́паны |
сы́паная |
сы́панае |
сы́паныя |
| Р. |
сы́панага |
сы́панай
сы́панае |
сы́панага |
сы́паных |
| Д. |
сы́панаму |
сы́панай |
сы́панаму |
сы́паным |
| В. |
сы́паны (неадуш.)
сы́панага (адуш.) |
сы́паную |
сы́панае |
сы́паныя (неадуш.)
сы́паных (адуш.) |
| Т. |
сы́паным |
сы́панай
сы́панаю |
сы́паным |
сы́панымі |
| М. |
сы́паным |
сы́панай |
сы́паным |
сы́паных |
Кароткая форма: сы́пана.
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сы́паць, -плю, -плеш, -пле; сып; сы́паны; незак.
1. што. Прымушаць падаць куды-н., паступова выпускаючы (што-н. сыпкае ці дробнае).
С. крупы курам.
С. бульбу ў кучу.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пра дробны, часты дождж, снег: ісці, падаць.
З вечара сыпаў калючы снег.
3. перан., што, чым. Накіроўваць на каго-н. у вялікай колькасці; надзяляць, асыпаць.
С. удары.
4. перан., што, чым і без дап. Гаварыць хутка і многа (разм.).
С. жартамі.
5. перан. Імкліва бегчы, ісці, ехаць (разм.).
З хаты сыплюць дзеці.
|| аднакр. сы́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)