сы́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сы́кну сы́кнем
2-я ас. сы́кнеш сы́кнеце
3-я ас. сы́кне сы́кнуць
Прошлы час
м. сы́кнуў сы́кнулі
ж. сы́кнула
н. сы́кнула
Загадны лад
2-я ас. сы́кні сы́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час сы́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сы́кнуць сов., однокр., разг., в разн. знач. зашипе́ть; см. сы́каць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да сыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́каць, сы́кнуць

1. (утвараць глухія гукі) zíschen vi;

2. разм. (злоснічаць) gehässig [bóshaft] sein; wüten vi;

3. разм. (гаварыць злосным голасам) mit geréizter Stímme sprechen*; schímpfen vi;

сы́каць на каго-н. j-m über den Mund fáhren*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць глухія гукі, якія нагадваюць працяжнае вымаўленне гука «с».

Гусі выцягнулі шыі і пачалі с.

2. перан. Гаварыць здушаным ад раздражнення голасам (разм.).

3. перан. Злоснічаць, выказваць сваё незадавальненне (разм.).

С. на мужа.

|| аднакр. сы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні (разм.).

|| наз. сы́канне, -я, н. і сык, -у, м. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)