сшыва́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сшыва́лка |
сшыва́лкі |
| Р. |
сшыва́лкі |
сшыва́лак |
| Д. |
сшыва́лцы |
сшыва́лкам |
| В. |
сшыва́лку |
сшыва́лкі |
| Т. |
сшыва́лкай
сшыва́лкаю |
сшыва́лкамі |
| М. |
сшыва́лцы |
сшыва́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сшыва́лка ж., полигр. тача́лка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сшыва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Спец. Машына для брашуроўкі дротам аддрукаваных лістоў кнігі, часопіса і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сшыва́лка ж палігр Búchbindemaschine f -, -n; Héfter m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
тача́лка тип. сшыва́лка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)