Verbum

анлайнавы слоўнік

сціна́ць гл. сцяць¹-2.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сціна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	сціна́ю	сціна́ем
2-я ас.	сціна́еш	сціна́еце
3-я ас.	сціна́е	сціна́юць
Прошлы час
м.	сціна́ў	сціна́лі
ж.	сціна́ла
н.	сціна́ла
Загадны лад
2-я ас.	сціна́й	сціна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	сціна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сціна́ць I несов., разг. сруба́ть, ссека́ть, сноси́ть; см. сцяць I

сціна́ць II несов., разг.

1. (зубы) сти́скивать, сжима́ть;

2. (губы) сжима́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сціна́ць ¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сцяць ¹.

сціна́ць ², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сцяць ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціна́ць гл. сцяць I, II

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сцяць¹, сатну́, сатне́ш, сатне́; сатнём, сатняце́, сатну́ць; сцяў, сцяла́, -ло́; сатні́; сця́ты; зак., каго-што.

Зняць, аддзяліць чым-н. вострым, ссячы.

С. галаву.

|| незак. сціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сціна́ць ₁ ’зразаць’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Сцяшк., Гарэц., Др.-Падб., Сл. ПЗБ). Гл. сцяць ₁, цінаць.

Сціна́ць ₂ ’абхапіўшы, сціскаць; перахопліваць (дыханне); ахопліваць (вокам); замарожваць, сцягваць’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), ’сціскаць (горла)’ (Ян.), ’кідаць у дрыжыкі’ (ТС), сціна́цца ’сціскацца, закрывацца (пра рот)’ (Барад.), ’замярзаць, зацягвацца лядком’ (Бяльк., Варл., ЛА, 2), ’тс’ і ’зябнуць, уздрыгваць’ (Сл. ПЗБ), сюды ж сціну́ць, сцену́ць ’ахапіць (холадам, вокам і пад.)’ (ТС), сцінка́цца ’сціскацца, згінацца’ (Сл. ПЗБ), сценя́ціцца, сціня́ціцца ’схапіцца лядком’ (там жа). Гл. сцяць ₂. Параўн. Астроўскі, ABSl, 29, 153.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сцяць², сатну́, сатне́ш, сатне́; сатнём, сатняце́, сатну́ць; сцяў, сцяла́, -ло́; сатні́; сця́ты; зак., што (разм.).

1. Абхапіўшы, сціснуць.

С. рукі рамянямі.

2. Шчыльна злучыць (губы, зубы і пад.).

С. губы да болю.

3. Сціснуць (грудзі, горла), перашкаджаючы дыхаць.

Нешта сцяло грудзі, пераняло дыханне.

4. безас. Пра мароз: сцягнуць, схапіць.

Вечарам ваду сцяло.

|| незак. сціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сціна́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сціна́цца ¹, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да сцяцца ¹.

2. Зал. да сцінаць ¹.

сціна́цца ², ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да сцяцца ².

2. Зал. да сцінаць ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сцінаць ² — сцяць ² (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)