сці́жма, -ы, ж. (разм.).

Вялікая колькасць, мноства, безліч.

С. машын на пераездзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сці́жма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сці́жма
Р. сці́жмы
Д. сці́жме
В. сці́жму
Т. сці́жмай
сці́жмаю
М. сці́жме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сці́жма ж., разг. у́йма, тьма;

с. наро́ду — тьма (у́йма) наро́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сці́жма, ‑ы, ж.

Разм. Вялікая колькасць, мноства каго‑, чаго‑н. Сціжма народу. □ Уся зямля, .. здавалася, імкліва падымалася ўгору, насустрач застыглай у паветры сціжме срабрыстага пуху. Паслядовіч. Аднаго жыта па кілаграму на працадзень. Было б, можа, і больш. Але ж статку сціжма. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́жма разм Únmenge f -, úngeheure [ríesige] Ménge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сці́жма ’вялікая колькасць, мноства’ (ТСБМ; Клім., ЛА, 5), сюды ж і сці́жла ’чарада кароў’ (петрык., Шатал.). Гл. ціжма; пра другасны характар формаў з ‑ма гл. Мельнічук, Зб. Беладзеду, 165.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rojowisko

н. зборышча; натоўп, сціжма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbiegowisko

н. зборышча; натоўп; сціжма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тамаша́ ’крык, гармідар’ (Мат. Гом.). Параўн. рус. томаша́ ’суталака, суматоха’, старое ’барацьба, відовішча’, якое выводзяць з тат.-баш. tamaša ’суталака, сціжма; відовішча’ (Фасмер, 4, 75).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свал м.

1. см. сва́лка​ 1—3;

2. (скопление людей) прост. нато́ўп, -пу м.; сці́жма, -мы ж., гурма́, -мы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)