сцяжны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сцяжны́ сцяжна́я сцяжно́е сцяжны́я
Р. сцяжно́га сцяжно́й
сцяжно́е		 сцяжно́га сцяжны́х
Д. сцяжно́му сцяжно́й сцяжно́му сцяжны́м
В. сцяжны́ (неадуш.)
сцяжно́га (адуш.)		 сцяжну́ю сцяжно́е сцяжны́я (неадуш.)
сцяжны́х (адуш.)
Т. сцяжны́м сцяжно́й
сцяжно́ю		 сцяжны́м сцяжны́мі
М. сцяжны́м сцяжно́й сцяжны́м сцяжны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцяжны́ стяжно́й, стя́гивающий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцяжны́, ‑ая, ‑ое.

Спец.

1. Які служыць, прызначаны для сцяжкі. Сцяжны болт.

2. Такі, што замацоўваецца сцяжкай. Падчапілі .. паравоз, рванулі раз і два, аж гулі, напіналіся, як струны, сцяжныя мацаванні. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сцяжны прэс 2/123

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

стяжно́й сцяжны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сця́гвальны, см. сцяжны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сця́гвальны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сцяжны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стя́гивающий

1. прич. які́ (што) сця́гвае;

2. прил. сцяжны́, сця́гвальны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)