сцябло́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сцябло́вы сцябло́вая сцябло́вае сцябло́выя
Р. сцябло́вага сцябло́вай
сцябло́вае		 сцябло́вага сцябло́вых
Д. сцябло́ваму сцябло́вай сцябло́ваму сцябло́вым
В. сцябло́вы (неадуш.)
сцябло́вага (адуш.)		 сцябло́вую сцябло́вае сцябло́выя (неадуш.)
сцябло́вых (адуш.)
Т. сцябло́вым сцябло́вай
сцябло́ваю		 сцябло́вым сцябло́вымі
М. сцябло́вым сцябло́вай сцябло́вым сцябло́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцябло́вы

1. сте́бельный;

2. (со стеблем) стебелько́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцябло́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сцябла. Сцябловыя парасткі. // Размешчаны на сцябле. Сцябловыя вузлы. // Які знішчае сцябло. Сцябловая ржа.

2. Са сцяблом. Сцябловыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцябло́вы Stiel-, Sténgel-, Halm-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сцябло́, -а́, мн. сцёблы і (з ліч. 2, 3, 4) сцяблы́, сцёблаў, н.

Надземная частка травяністай расліны, якая нясе на сабе лісце, кветкі і плады.

С. бобу.

|| прым. сцябло́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сцябловы матылёк 1/75

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сцябловы матылёк

т. 15, с. 315

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Матылёк сцябловы 7/80—81 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сте́бельный сцябло́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стеблево́й и стеблёвый сцябло́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)