сцегнавы́ гл. сцягно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцегнавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сцегнавы́ сцегнава́я сцегнаво́е сцегнавы́я
Р. сцегнаво́га сцегнаво́й
сцегнаво́е		 сцегнаво́га сцегнавы́х
Д. сцегнаво́му сцегнаво́й сцегнаво́му сцегнавы́м
В. сцегнавы́ (неадуш.)
сцегнаво́га (адуш.)		 сцегнаву́ю сцегнаво́е сцегнавы́я (неадуш.)
сцегнавы́х (адуш.)
Т. сцегнавы́м сцегнаво́й
сцегнаво́ю		 сцегнавы́м сцегнавы́мі
М. сцегнавы́м сцегнаво́й сцегнавы́м сцегнавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцегнавы́ анат. бе́дренный;

~ва́я косць — бе́дренная кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцегнавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да сцягна. Сцегнавая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцягно́, -а́, мн. сцёгны і (з ліч. 2, 3, 4) сцягны́, сцёгнаў, н.

Частка нагі (у жывёл — задняй канечнасці) ад тазасцегнавога да каленнага сустава.

|| прым. сцегнавы́, -а́я, -о́е.

Сцегнавая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́дренный анат. сцегнавы́;

бе́дренная кость сцегнава́я косць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

biodrowy

сцегнавы;

kość ~a — сцегнавая косць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

udowy

udow|y

сцегнавы;

kość ~a — анат. сцегнавая косць;

tętnica ~a — сцегнавая артэрыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)