схі́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. схі́лы схі́лая схі́лае схі́лыя
Р. схі́лага схі́лай
схі́лае		 схі́лага схі́лых
Д. схі́ламу схі́лай схі́ламу схі́лым
В. схі́лы (неадуш.)
схі́лага (адуш.)		 схі́лую схі́лае схі́лыя (неадуш.)
схі́лых (адуш.)
Т. схі́лым схі́лай
схі́лаю		 схі́лым схі́лымі
М. схі́лым схі́лай схі́лым схі́лых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

схілы

т. 15, с. 305

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

двухсхі́льны, -ая, -ае.

Які мае два схілы.

Д. дах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схі́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. схі́л схі́лы
Р. схі́лу схі́лаў
Д. схі́лу схі́лам
В. схі́л схі́лы
Т. схі́лам схі́ламі
М. схі́ле схі́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

denude [dɪˈnju:d] v. fml агаля́ць;

hillsides denuded of trees го́лыя схі́лы ўзго́ркаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кра́тэрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кратэра. Кратэрныя схілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) тэрасаванне. Тэрасаваць схілы гор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́льмавы

(ад вальма);

в. дах — чатырохсхільны дах над прамавугольнай пабудовай, у якім два схілы па доўгіх баках маюць форму трапецыі, а два схілы па кароткіх баках трохвугольныя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паасыпа́цца, ‑аецца; зак.

Асыпацца — пра ўсё, многае. Схілы гары паасыпаліся, і яна выглядае цяпер не такой высокай. В. Вольскі. Мятліца паасыпалася і тырчала белаватаю травяною саломаю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзёран, ‑рну, м.

Верхні слой глебы, густа пераплецены карэннем травы. [Зямля] была рыхлая, і бяроза лёгка вывернулася, падняўшы на карэнні цэлы пласт дзёрну. Курто. // зб. Выразаныя з гэтага слоя кавалкі, якімі ўмацоуваюць адхоны, схілы і пад. А перад лаўкамі клапатлівай садоўніцкай рукой пароблены клумбы, абкладзеныя зялёным дзёрнам. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)