схо́вы гл. схоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схо́вы ед. нет, разг.

1. хране́ние ср., сохране́ние ср.;

адда́ць на с. — отда́ть на хране́ние (сохране́ние);

2. покро́в м.;

зні́кнуць пад ~вамі но́чы — исче́знуть под покро́вом но́чи;

3. храни́лище ср.;

4. убе́жище ср., укры́тие ср.;

5. (тайное место) тайни́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схо́вы,

гл. схоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схоў, схо́ву, мн. схо́вы, схо́ваў, м.

1. Захоўванне чаго-н.

Палажыць грошы на с.

2. Месца, дзе можна схавацца ад каго-, чаго-н., а таксама якое-н. патаемнае месца, збудаванне для ўкрыцця каго-, чаго-н.

Знайсці с. у бярэзніку ад сонца.

На гарышчы быў с.

3. мн. (схо́вы, -аў). Сховішча, памяшканне для захоўвання чаго-н.

4. перан. Тое, што недаступна для іншых, што хаваецца ў душы, сэрцы.

Патаемныя сховы душы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схо́вы мн. (захоўванне) Áufbewahrung f -, Verwáhrung f -; Éinlagerung f - (на складзе); гл. тс. cxoванка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сховы

Том: 33, старонка: 116.

img/33/33-116_0630_Сховы.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

схо́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. схо́ва схо́вы
Р. схо́вы схо́ў
Д. схо́ве схо́вам
В. схо́ву схо́вы
Т. схо́вай
схо́ваю		 схо́вамі
М. схо́ве схо́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

схо́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. схо́ў схо́вы
Р. схо́ву схо́ваў
Д. схо́ву схо́вам
В. схо́ў схо́вы
Т. схо́вам схо́вамі
М. схо́ве схо́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

схо́вань ж., разг., см. схо́вы 1, 5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыбо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

1. гл. грыб.

2. Мікраарганізм, які адносіцца да грыбоў, выклікае захворванне скуры і інш.

3. Збудаванне ў форме грыба для адпачынку, сховы ад сонца, дажджу і пад.

|| прым. грыбко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Грыбковыя захворванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)