сфуго́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сфуго́ўваю сфуго́ўваем
2-я ас. сфуго́ўваеш сфуго́ўваеце
3-я ас. сфуго́ўвае сфуго́ўваюць
Прошлы час
м. сфуго́ўваў сфуго́ўвалі
ж. сфуго́ўвала
н. сфуго́ўвала
Загадны лад
2-я ас. сфуго́ўвай сфуго́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сфуго́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сфуго́ўваць несов., спец. сфуго́вывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сфуго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сфугаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфуго́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да сфугоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфуго́вывать несов., спец. фугава́ць, сфуго́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сфуго́ўвацца несов., страд., спец. сфуго́вываться; см. сфуго́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)