Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сушня́к, -ку́м., собир., разг.сушня́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сушня́ксобир., разг.сушня́к, -ку́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сушня́к, ‑у. м., зб.
Разм. Сухастой; сухое сучча, галлё. Назбіраўшы яшчэ сушняку, Міколка з дзедам расклалі невялікі агонь.Лынькоў.Лячу па лесе, як лось. Трашчыць сушняк, шчыміць пад ударамі голля твар.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сушня́км
1.разм, зборн Tróckenholz n -es, Dürrholz n -es; Tróckerígeäst n -es, (Trócken)reisig n -(e)s (сухоегаллё);
2.разм (назаўтра пасля перапою) Mundtrockenheit f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Сухапасто́й ’сухі, але стаячы на пні лес’ (Варл., Сл. ПЗБ). Параўн. рус.сухоподсто́йное де́рево ’сухастой, сушняк’, польск.дыял.suchopostoje ’стаялае высахлае дрэва ў лесе’. Да сухастой (гл.), з няяснай устаўкай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ражо́нчык, ‑а, м.
Памянш.да ражон; невялікі ражон. Калі катораму маці дасць у торбачку сала, то гэтае сала разразалі папалам і пяклі яго на ражончыках.Колас.Неўзабаве весела гарэў сушняк, сквірчэла і капала на ражончыках сала.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сухасто́й ’высахлае на корані дрэва’ (Бяльк., Сл. ПЗБ, Пятк. 1), ’сухі лес, сушняк, засохлыя дрэвы’ (Касп., Сл. ПЗБ, Сержп. Прымхі, Янк. 2, Сцяшк.), сухосто́й ’тс’ (ТС), сухасто́іна ’засохлае асобнае дрэва’ (Сл. ПЗБ, Янк. 2). Да сухі і стаяць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ламачча, лом, лам'ё, сушняк
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)