су́ччын, -а.

Які належыць сучцы, зроблены для сучкі.

Суччына будка.

◊

Суччын сын — нягоднік, ужыв. як лаянкавы выраз, часцей у форме зваротка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́ччын

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. су́ччын су́ччына су́ччына су́ччыны
Р. су́ччынага су́ччынай
су́ччынае		 су́ччынага су́ччыных
Д. су́ччынаму су́ччынай су́ччынаму су́ччыным
В. су́ччын (неадуш.)
су́ччынага (адуш.)		 су́ччыну су́ччына су́ччыны (неадуш.)
су́ччыных (адуш.)
Т. су́ччыным су́ччынай
су́ччынаю		 су́ччыным су́ччынымі
М. су́ччыным су́ччынай су́ччыным су́ччыных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

су́ччын су́чий;

~на бу́дка — су́чья конура́, конура́ су́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́ччын, ‑а.

Які належыць суцы, сучцы. Суччына будка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́кин

1. су́ччын;

2. / су́кин кот су́кін кот;

су́кин сын су́кін сын.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́чий

1. су́ччын;

су́чья бу́дка су́ччына бу́дка;

2. сучы́ны;

су́чье вы́мя мед., разг. сучы́нае вы́мя;

3. су́чий / бран. су́чьи де́ти су́кіны дзе́ці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)