суча́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суча́снік суча́снікі
Р. суча́сніка суча́снікаў
Д. суча́сніку суча́снікам
В. суча́сніка суча́снікаў
Т. суча́снікам суча́снікамі
М. суча́сніку суча́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суча́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які жыве ў адзін і той жа час з кім-, чым-н.

Мы — сучаснікі вялікіх падзей.

|| ж. суча́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суча́снік м. совреме́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Сучаснік» (тэатр, Масква) 9/116

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

суча́снік, ‑а, м.

Той, хто жыў ці жыве ў адзін час з кім‑н. Як і кожны малады літаратар,.. [Заранік] марыць напісаць добрую кнігу пра сваіх сучаснікаў і іх справы. Хадкевіч. Сучаснік Янкі Купалы і Якуба Коласа,.. [Бядуля] ўнёс каштоўны ўклад у развіццё культуры беларускага народа. Каваленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суча́снік м. Zéitgenosse m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

совреме́нник суча́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

contemporary​1 [kənˈtemprəri] n. суча́снік; суча́сніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

суча́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да сучаснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zéitgenosse

m -n, -n суча́снік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)