суцяшэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. суцяшэ́нне
Р. суцяшэ́ння
Д. суцяшэ́нню
В. суцяшэ́нне
Т. суцяшэ́ннем
М. суцяшэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суцяшэ́нне, -я, н.

1. гл. суцешыць.

2. Тое (той), што (хто) суцяшае, радуе каго-н.

Ні ў чым няма мне суцяшэння.

Адно с. — гэта старэйшы сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суцяшэ́нне ср. утеше́ние;

сло́вы ~ння — слова́ утеше́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суцяшэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. суцяшаць — суцешыць і стан паводле знач. дзеясл. суцяшацца — суцешыцца. Гаварыць у суцяшэнне. Выслухаць словы суцяшэння. □ Я сама шукала суцяшэння. Караткевіч. // звычайна мн. (суцяшэ́нні, ‑яў). Угаворы, спачувальныя словы. Я рад за вас быў. Я вам [таварышам] не зайздросціў. І вы суцяшэннямі не абражалі мяне. Панчанка. Ды ўжо суцяшэнні Сяргею не трэба, — адчуў ён сэрцам, Адчуў, што канец непазбежны, што піша хвароба прысуд. Жычка.

2. Тое, што суцяшае, дае супакаенне, палёгку. Аддаліліся ўсе тыя, з кім некалі спрачаўся, сварыўся, даводзіў сваё. Цяпер поўная яснасць і поўны спакой. Але ў гэтым мала суцяшэння. Шамякін.

3. перан. Занятак, прадмет, які прыносіць здавальненне, радасць. Кнігі — маё суцяшэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суцяшэ́нне н. Trost m -es, Tröstung f -, Vertröstung f -; Fréude f - (радасць);

дрэ́ннае суцяшэ́нне ein bílliger [schwácher] Trost

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

суце́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго (што).

Аблегчыць чыё-н. гора, перажыванне, заспакоіць каго-н. чым-н. радасным.

С. няшчаснага.

|| незак. суцяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. суце́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; незак. суцяша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. суцяшэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самасуцяшэ́нне, ‑я, н.

Суцяшэнне самога сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суцяша́льны, ‑ая, ‑ае.

Які дае супакаенне, палёгку, суцяшэнне. Суцяшальны адказ. □ Хадоська спачувальна ўздыхнула, але сказаць нічога суцяшальнага не паспела. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

consolation [ˌkɒnsəˈleɪʃn] n. суцяшэ́нне, уцяшэ́нне, заспакае́нне;

a consolation prize «суцяша́льны» прыз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reassurance [ˌri:əˈʃʊərəns] n.

1. уцяшэ́нне, суцяшэ́нне; супако́йванне, падбадзёрванне

2. (паўто́рнае) запэ́ўненне; пацвярджэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)