сухагру́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сухагрузнае судна.

2. Сухі груз.

Транспарціроўка сухагрузаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сухагру́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сухагру́з сухагру́зы
Р. сухагру́за сухагру́заў
Д. сухагру́зу сухагру́зам
В. сухагру́з сухагру́зы
Т. сухагру́зам сухагру́замі
М. сухагру́зе сухагру́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сухагру́з м., спец. сухогру́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сухагру́з, ‑а, м.

1. Сухі груз. Транспарціроўка сухагрузаў.

2. Судна для перавозкі разнастайных сухіх грузаў — штучных (скрынкі, кантэйнеры і інш.), насыпных (зерне, цэмент і інш.), навалачных (руда, вугаль і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухогру́з сухагру́з, -за м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

masowiec

м. сухагрузны карабель; сухагруз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)