сута́на, -ы, мн. -ы, -та́н, ж.

Верхняе доўгае адзенне ў каталіцкага духавенства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сута́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сута́на сута́ны
Р. сута́ны сута́н
Д. сута́не сута́нам
В. сута́ну сута́ны
Т. сута́най
сута́наю		 сута́намі
М. сута́не сута́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сута́на ж. сута́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сута́на сута́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сута́на, ‑ы, ж.

Верхняе (звычайна доўгае і цёмнага колеру) адзенне каталіцкага духавенства, якое носяць па-за службай. Апрануты .. [уніят] быў у доўгую чорную ксяндзоўскую сутану. Машара.

[Фр. soutane.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутана

т. 15, с. 291

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сута́на ж царк Soutáne [zu-] f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сутана

Том: 33, старонка: 97.

img/33/33-097_0521_Сутана.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Сута́на ’верхняе адзенне каталіцкага святара’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Цых.). З польск. sutan(n)a ’тс’, запазычанага ў канцы XV ст. з італ. sotanna ’спадніца, ніжняе адзенне’ ад sotto ’пад’, магчыма, праз франц. soutane ’раса’, першапачаткова ’доўгае адзенне з вузкімі рукавамі’, на якое зверху апраналі іншае (Брукнер, 527; Длугаш-Курчабова, 477). Ст.-бел. сутана ’тс’ (1686 г.) з польск. sutana ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ксяндзо́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ксяндза, належыць яму. Ксяндзоўская сутана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)