Сустава Наталля Уладзіміраўна

т. 15, с. 290

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

суста́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суста́ў суста́вы
Р. суста́ва суста́ваў
Д. суста́ву суста́вам
В. суста́ў суста́вы
Т. суста́вам суста́вамі
М. суста́ве суста́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́бка², -і, ДМ -бцы, мн. -і, ба́бак, ж.

Надкапытны сустаў нагі ў жывёлы, а таксама косць гэтага сустава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sprain​1 [spreɪn] n. med. расцяжэ́нне суста́ва, дысто́рзія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запале́нне, -я, н.

Хваробны працэс, які суправаджаецца павышэннем тэмпературы, прыпухласцю і пачырваненнем хворай часткі цела.

З. лёгкіх.

З. сустава.

|| прым. запале́нчы, -ая, -ае.

З. працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каксі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Запаленне тазасцегнавога сустава ў чалавека.

[Ад лац. coxa — сцягно.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фле́ксар, ‑а, м.

Спец. Мышца, пры дапамозе якой адбываецца згінанне сустава.

[Лац. flexor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суста́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сустава. Сустаўны рэўматызм. Сустаўная сумка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцягно́, -а́, мн. сцёгны і (з ліч. 2, 3, 4) сцягны́, сцёгнаў, н.

Частка нагі (у жывёл — задняй канечнасці) ад тазасцегнавога да каленнага сустава.

|| прым. сцегнавы́, -а́я, -о́е.

Сцегнавая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tennis elbow [ˌtenɪsˈelbəʊ] n. «тэ́нісны ло́каць» (запаленне сустава ад гульні ў тэніс)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)