сураве́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сураве́ю |
сураве́ем |
| 2-я ас. |
сураве́еш |
сураве́еце |
| 3-я ас. |
сураве́е |
сураве́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сураве́ў |
сураве́лі |
| ж. |
сураве́ла |
| н. |
сураве́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
сураве́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сураве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Тое, што і суровець. Андрэй глянуў на рукі Вольгі,.. на рухавы твар, які то суравеў, то праясняўся ласкай. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)