суні́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суні́тка |
суні́ткі |
| Р. |
суні́ткі |
суні́так |
| Д. |
суні́тцы |
суні́ткам |
| В. |
суні́тку |
суні́так |
| Т. |
суні́ткай
суні́ткаю |
суні́ткамі |
| М. |
суні́тцы |
суні́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
суні́тка ж., рел. сунни́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суні́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да суніт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сунни́тка суні́тка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)