су́мчаты, -ая, -ае.

Які мае сумку (у 2 знач.).

Сумчатыя жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́мчаты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. су́мчаты су́мчатая су́мчатае су́мчатыя
Р. су́мчатага су́мчатай
су́мчатае		 су́мчатага су́мчатых
Д. су́мчатаму су́мчатай су́мчатаму су́мчатым
В. су́мчаты (неадуш.)
су́мчатага (адуш.)		 су́мчатую су́мчатае су́мчатыя (неадуш.)
су́мчатых (адуш.)
Т. су́мчатым су́мчатай
су́мчатаю		 су́мчатым су́мчатымі
М. су́мчатым су́мчатай су́мчатым су́мчатых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

су́мчаты зоол., бот. су́мчатый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́мчаты, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае сумку (у 3, 4 знач.). Сумчаты воўк. Сумчаты крот. Сумчатыя грыбы.

2. у знач. наз. су́мчатыя, ‑ых. Падклас млекакормячых, якія даношваюць дзіцянят у сумцы (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сумчаты воўк 10/119 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сумчаты воўк

т. 15, с. 268

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сумчаты мядзведзь

т. 15, с. 268

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

двухвантро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Сумчаты пацук; апосум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склераты́нія, ‑і, ж.

Сумчаты грыб, які выклікае захворванне раслін (белая гніль, шэрая гніль).

[Лац. Sclerotinia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарбано́ша, ‑ы, ж.

Невялікае сумчатае млекакормячае, якое жыве ў Амерыцы; сумчаты пацук, апосум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)