сума́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сума́тар сума́тары
Р. сума́тара сума́тараў
Д. сума́тару сума́тарам
В. сума́тар сума́тары
Т. сума́тарам сума́тарамі
М. сума́тары сума́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сума́тар м., тех. сумма́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сума́тар, ‑а, м.

Матэматычны прыбор, які вызначае суму дзвюх зададзеных велічынь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суматар

т. 15, с. 265

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сумма́тор техн. сума́тар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)