Сулі́ць ’прапаноўваць, даваць, абяцаць’ (Нас., Гарэц., Ласт., Некр. і Байк., Бяльк., Сержп., Тур., ЛА, 3, Сл. ПЗБ, Шатал., ТС; бых., ЖНС; мсцісл., З нар. сл.; чавус., Нар. сл.), ’жадаць’ (Ян.), сюлі́ць ’прапаноўваць, даваць’ (астрав., паст., Сл. ПЗБ). Параўн. укр.сули́ти, рус.сули́тъ, польск.дыял.sulić ’тс’. Відавочна, звязана са стараж.-рус.сулѣи ’лепшы’, ц.-слав.соулии, ст.-слав.соулѣи ’тс’, супастаўляльнымі з літ.šulnas ’выключны, цудоўны’, ст.-інд.śurah ’моцны, смелы’, грэч.χῦρος ’сіла, моц’ (Фасмер, 3, 801; ЕСУМ, 5, 472). Форма з пачатковым сю‑ (śu‑), відаць, пад уплывам літ.siū́liti ’прапаноўваць’, якое, у сваю чаргу, лічыцца запазычаннем з беларускай, гл. Смачынскі, 552. Гл. таксама пасуліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Насулі́ць ’надбавіць цану’ (Нас.), ’прапанаваць’ (ТС); магчыма, сюды ж насуліць на душы — ’сапсаваць настрой’ (Сл. ПЗБ). Да суліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
commend
[kəˈmend]
v.
1) хвалі́ць
2) рэкамэндава́ць; сулі́ць
3) аддава́ць пад не́чую апе́ку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
саладжа́вы, ‑ая, ‑ае.
1. З прысмакам салодкага; саладкаваты. Саладжавы кісель. □ Вёска, наскрозь прапахлая саладжавым водарам жытнёвых снапоў, жыла рэдкімі галасамі, рыпеннем веснічак і колаў фурманак, нейкімі ўздыхамі і шапаценнем.Б. Стральцоў.Піва не ішло, нібы яно было нейкім гаркавым, ні то задужа саладжавым.Лынькоў.
2.перан. Празмерна ветлівы, да прыкрасці ласкавы. Не! Ты не той саладжавы сват, Што суліць да скону ціш ды лагоду.Барадулін.// Які вызначаецца фальшывай пяшчотнасцю. Паліне зрабілася непрыемна ад яго саладжавай усмешкі, яна заспяшалася і развіталася суха.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)