су́галаўе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
су́галаўе |
су́галаўі |
| Р. |
су́галаўя |
су́галаўяў |
| Д. |
су́галаўю |
су́галаўям |
| В. |
су́галаўе |
су́галаўі |
| Т. |
су́галаўем |
су́галаўямі |
| М. |
су́галаўі |
су́галаўях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Су́галаўе ’пярэдняя частка саней’ (Касп.; в.-дзв., Шатал.), сугало́ўя ’вузгалаўе ў возе’ (кіраў., ЛА, 2), суголо́вок ’брус у калёсах, які служыць асновай для драбін і ляжыць на восі’ (бяроз., Шатал.). Гл. вузгалаўе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)