стёжка​II (тропинка) разг. сце́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стёжка​I ж.

1. (действие) шыццё, -цця́ ж., падшыва́нне, -ння ср., прышыва́нне, -ння ср.; фастрыгава́нне, -ння ср.;

2. (прошитое место) шво, род. шва ср.;

кру́пная стёжка буйно́е шво.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прашы́ўка ж. проши́вка; простёжка, стёжка; см. прашы́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прашыва́нне ср. проши́вка ж.; прошива́ние; простёжка ж., стёжка ж.; см. прашыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сце́жка ж.

1. тропа́; стёжка;

лясна́я с. — лесна́я тропа́;

зві́лістая с. — изви́листая тропа́ (стёжка);

во́ўчыя ~кі — во́лчьи тро́пы;

2. перен. тропа́; стезя́;

жыццёвая с. — жи́зненная тропа́ (стезя́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сцёжка (стёжка) ’стужка, жычка’ (Растарг.), сце́жка ’завязка’ (Мат. Гом.), сцёнжка ’стужка’ (нараўл., Арх. ГУ), сцёнчка ’тс’ (пруж., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. стіо́(н)жка ’тс’ (Шымк. Сл.). Ад сцягваць, сцягнуць, адаптаванае да польск. wstęga, wstążka ’тс’ (гл. стужка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шыццё ср.

1. шитьё; стёжка ж.; тача́ние, та́чка ж.; см. шыць 1;

2. (то, что шьётся, сшито) шитьё;

здаць ш. зака́зчыку — сдать шитьё зака́зчику

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сце́жка ’вузкая пратаптаная людзьмі або жывёлай дарожка’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Касп., Шат., Пятк. 2, Бяльк., ТС), сце́жка, сце́шка, стэ́жка ’тс’ (Сл. ПЗБ), сте́жка ’прабор у валасах’ (Сл. ПЗБ), сцяга́ ’сцежка’ (Касп.), сціга́ ’тс’ (рас., Шатал.; Сл. ПЗБ), сцяжы́на ’тс’, ст.-бел. стежька ’тс’ (Альтбаўэр). Укр. сте́жка, рус. стезя́, дыял. зах., паўдн. стега́, стёжка, стараж.-рус. стьзя, польск. ścieżka, ст.-польск. stedzka, в.-луж. sćežka, н.-луж. sćažka, палаб. stadza, чэш. steze, stezka, славац. stezka, серб.-харв. ста̀за ’пешаходная дарожка’, славен. stezá ’тс’, stegná, stegné, stágna ’выган’ < ’палявая дарожка’; таксама ц.-слав. стьгда, стьгна ’вуліца’ (Дзячэнка), балг. стъ́гда ’дарожка’ (Куркіна, Этимология–1968, 98–99), ст.-слав. стьгда, стьгна ’вуліца, плошча’. Прасл. *stьza (або *stьdza) < *stьga ’дарожка, сцежка’ ў выніку 3‑й палаталізацыі, звязанае чаргаваннем з прасл. *stigati ’дасягаць’. Борысь (613) польск. ścieżka выводзіць з прасл. *stьžka, дэрывата ад прасл. *stьga, на якім не адбілася 3‑я палаталізацыя. Роднасныя лат. stiga ’сцежка; пешаходная дарога’, ст.-в.-ням. steg ’тс’ (< *stigaz), грэч. στίχος ’рад’; з іншай ступенню вакалізму гоц. staiga ’дарога’, ст.-в.-ням. steiga, алб. shtek ’сцежка’; гл. Траўтман, 286; Мюленбах-Эндзелін, 3, 1065–1066; Торп, 492; Фасмер, 3, 752; Покарны, 1017; Скок, 3, 331; Махэк₂, 577; Шустар-Шэўц, 1416–1417; ЕСУМ, 5, 406; Бязлай, 3, 317; Шывіц–Дулар, Зб. Мерку, 429–440.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)