Стэфа́нія
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Стэфа́нія |
Стэфа́ніі |
| Р. |
Стэфа́ніі |
Стэфа́ній |
| Д. |
Стэфа́ніі |
Стэфа́ніям |
| В. |
Стэфа́нію |
Стэфа́ній |
| Т. |
Стэфа́ніяй Стэфа́ніяю |
Стэфа́ніямі |
| М. |
Стэфа́ніі |
Стэфа́ніях |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стэфа́нія
(н.-лац. stephania, ад гр. stephanos = вянок)
ліяна, якая пашырана ў трапічных і субтрапічных горных раёнах Паўд. Кітая, Японіі, Бірмы, В’етнама, Індыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)