стэры́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. стэры́н
Р. стэры́ну
Д. стэры́ну
В. стэры́н
Т. стэры́нам
М. стэры́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стэры́н, -ну м., хим. стери́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэры́н, ‑у, м.

Арганічнае рэчыва, якое знаходзіцца ў большасці раслінных і жывёльных арганізмаў і ўваходзіць у склад усіх тлушчаў.

[Ад грэч. stereos — цвёрды.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стери́н хим. стэры́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эргакальцыферо́л

[ад эрга(стэрын) + кальцый + гр. phero = нясу]

тлушчарастваральны процірахітычны вітамін Д2, неабходны для нармальнага росту касцей, які садзейнічае засваенню кальцыю, што змяшчаецца ў прадуктах харчавання; у арганізмах утвараецца з эргастэрыну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)