Verbum

анлайнавы слоўнік

стэна-

(гр. stenos = вузкі, цесны)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «цесны, абмежаваны», «скарочаны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стэна...

т. 15, с. 231

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Стэна М. 6/153

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

стэ́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стен физ. стэн, род. стэ́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэнагра́ма

(ад стэна- + -грама)

запіс прамовы, лекцыі пры дапамозе стэнаграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стэнафа́гі

(ад стэна- + -фаг)

жывёлы, якія харчуюцца невялікай разнавіднасцю кармоў (параўн. манафагі, паліфагі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стэнафа́гія

(ад стэна- + -фагія)

вузкая спецыялізацыя харчавання жывёл, пры якой яны абмяжоўваюцца невялікай разнавіднасцю кармоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стэнагра́фія

(ад стэна- + -графія)

спосаб пісьма, пры якім дзякуючы асобным знакам і скарачэнням дасягаецца хуткасць запісу вуснай мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

~~стэнатыпі́я~~ стэнаты́пія

(ад стэна- + -тыпія)

пісьмо на спецыяльнай стэнаграфічнай пішучай машынцы, якая можа друкаваць склады і цэлыя словы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)