стэлі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. стэлі́т
Р. стэлі́ту
Д. стэлі́ту
В. стэлі́т
Т. стэлі́там
М. стэлі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стэлі́т, -ту м., мет. стелли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэлі́т

(англ. stellite, ад лац. stella = зорка + гр. lithos = камень)

цвёрды сплаў, пераважна на кобальтавай аснове, які наплаўляюць на рэзальныя інструменты і дэталі машын.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стелли́т мет. стэлі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)