стэла́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стэла́жны |
стэла́жная |
стэла́жнае |
стэла́жныя |
| Р. |
стэла́жнага |
стэла́жнай
стэла́жнае |
стэла́жнага |
стэла́жных |
| Д. |
стэла́жнаму |
стэла́жнай |
стэла́жнаму |
стэла́жным |
| В. |
стэла́жны (неадуш.)
стэла́жнага (адуш.) |
стэла́жную |
стэла́жнае |
стэла́жныя (неадуш.)
стэла́жных (адуш.) |
| Т. |
стэла́жным |
стэла́жнай
стэла́жнаю |
стэла́жным |
стэла́жнымі |
| М. |
стэла́жным |
стэла́жнай |
стэла́жным |
стэла́жных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стэла́жны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да стэлажа 1; звязаны з выкарыстаннем стэлажоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стэла́ж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Рад паліц, размешчаных адна над адной.
Кніжныя стэлажы.
2. Прыстасаванне для захоўвання чаго-н. у вертыкальным становішчы.
Паставіць вёслы ў стэлажы.
|| прым. стэла́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)