стэаты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. стэаты́т
Р. стэаты́ту
Д. стэаты́ту
В. стэаты́т
Т. стэаты́там
М. стэаты́це

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стэаты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

1. Тлусты на вобмацак мінерал, які складаецца з тальку.

2. Штучны ізаляцыйны матэрыял, які атрымліваюць у выніку апрацоўкі тальку.

[Ад грэч. stear, steatos — тлушч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэаты́т

(ад гр. stear, -atos = тлушч)

1) тлусты на выгляд мінерал, які складаецца з тальку;

2) штучны ізаляцыйны матэрыял, які атрымліваюць у выніку апрацоўкі тальку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стеати́т мин., эл. стэаты́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)