стыля́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ля́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ля́г.

Прадстаўнік маладзёжнай субкультуры, распаўсюджанай у СССР з канца 1940-х да пачатку 1960-х гг., які вылучаўся яркай знешнасцю, крыклівым адзеннем, асобым слэнгам, павышанай цікавасцю да замежнай музыкі і танцаў, што сурова асуджалася грамадствам (разм.).

|| прым. стыля́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыля́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стыля́га стыля́гі
Р. стыля́гі стыля́г
Д. стыля́гу стыля́гам
В. стыля́гу стыля́г
Т. стыля́гам стыля́гамі
М. стыля́гу стыля́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стыля́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стыля́га стыля́гі
Р. стыля́гі стыля́г
Д. стыля́зе стыля́гам
В. стыля́гу стыля́г
Т. стыля́гай
стыля́гаю		 стыля́гамі
М. стыля́зе стыля́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стыля́га м. и ж., разг. стиля́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стыля́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑лязе, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Малады чалавек, далёкі ад грамадскіх інтарэсаў, для якога характэрны пагоня за крыклівай модай адзення і экстравагантныя манеры. Таму і глядзім так сурова На хліпкіх стыляг і пралаз. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыля́га м. разм. Módeaffe m -n, -n, Módegeck m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стыля́жнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Паводзіць сябе як стыляга.

|| наз. стыля́жніцтва, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

beatnik [ˈbi:tnɪk] n. бі́тнік; стыля́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стыля́жнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Паводзіць сябе як стыляга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стиля́га разг. стыля́га, -гі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)