стыко́ўка гл. стыкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыко́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стыко́ўка стыко́ўкі
Р. стыко́ўкі стыко́вак
Д. стыко́ўцы стыко́ўкам
В. стыко́ўку стыко́ўкі
Т. стыко́ўкай
стыко́ўкаю		 стыко́ўкамі
М. стыко́ўцы стыко́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стыко́ўка ж., спец. стыко́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стыко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Мяккае збліжэнне і злучэнне касмічных лятальных апаратаў на арбіце. Узаемны пошук, прычальванне і стыкоўка апаратаў выконваліся па камандзе з Цэнтра кіравання налётам і з дапамогай бартавой аўтаматыкі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыкоўка

т. 15, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стыко́ўка ж тэх Kópplung f -, -en; Verbíndung f -, -en; касм тс Ánschluss m -es, -schlüsse, Dócken n -s, -, Ándockung f -, -en;

касм стыко́ўка касмі́чных караблёў Ráumschiffkopplung f;

стыко́ўка спадаро́жнікаў на арбі́це Satellítenrendezvous [-rãdeˏvu:]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стыкава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ку́ецца; зак. (спец.).

Цесна, шчыльна злучацца канцамі, часткамі.

Касмічныя караблі стыкаваліся на арбіце.

|| наз. стыко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы; мн. -і, -ко́вак, ж. і стыкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што (спец.).

Цесна злучыць канцамі, часткамі.

С. звёны пантоннага моста.

|| наз. стыко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, мн. -і, -ко́вак, ж. і стыкава́нне, -я, н.

|| прым. стыко́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыко́вка стыко́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kópplung, Kóppelung

f -, -en су́вязь; эл. злучэ́нне; касм. стыко́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)