сту́льваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сту́льваю сту́льваем
2-я ас. сту́льваеш сту́льваеце
3-я ас. сту́львае сту́льваюць
Прошлы час
м. сту́льваў сту́львалі
ж. сту́львала
н. сту́львала
Загадны лад
2-я ас. сту́львай сту́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сту́льваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сту́льваць несов. сжима́ть, смыка́ть; см. стулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стулі́ць, стулю́, сту́ліш, сту́ліць; сту́лены; зак., што.

1. Пра вочы, губы і пад.: заплюшчыць, сціснуць.

С. вочы.

2. Звесці, злучыць разам.

С. ножкі цыркуля.

|| незак. сту́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сту́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стулі́ць, сту́льваць

1. (шчыльна сціснуць) zusámmenpressen vt, zusámmendrücken vt (тс. перан.);

2. (звесці, злучыць разам) zúmachen vt, schlíeßen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сту́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стульваць — стуліць і стульвацца — стуліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сту́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да стуліцца.

2. Зал. да стульваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смыка́ть несов.

1. (соединять) змыка́ць;

смыка́ть ряды́ змыка́ць рады́;

смыка́ть провода́ змыка́ць (злуча́ць) правады́;

2. (глаза) сплю́шчваць, заплю́шчваць; зво́дзіць; (губы) сту́льваць; (о раздвинутых предметах) склада́ць, сту́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stulać

незак. сціскаць, складваць, стульваць, згортваць;

stulać płatki na noc — стульваць (складваць) на ноч ёсткі (пра кветку);

гл. stulić

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сашчапу́ліваць ’стульваць (губы)’ (Юрч.). Рус. дыял. арл. сощепу́лить ’тс’. Відавочна, да шчапіць (гл.) з экспрэсіўным нарашчэннем ‑ул‑ (параўн. Смаль-Стоцкі, Приміт., 98 і наст.). Сюды ж і сашчалюпіць (рыба віз вады зябры то сышчалюпя, то рышчалюпя — Яшк., З жыцця) з метатэзай л і п.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)